Θα τα πούμε στο δρόμο.

Σύσσωμος ο πολιτικός κόσμος και η πολιτική τηλεδημοσιογραφία καταδικάζουν τις φάπες που έφαγε ο Κωστής Χατζηδάκης. Δεν νομίζω πως υπάρχει κάποιος λογικός και υγιής άνθρωπος που να χαίρεται, όταν βλέπει έναν άνθρωπο να δέχεται επίθεση. Βέβαια, βία δεν είναι μόνο οι φάπες στον κ. Χατζηδάκη – βία δεν είναι μόνο το ξύλο ή ο πόλεμος. Βία είναι το να οδηγείς με την πολιτική σου σε εξαθλίωση μεγάλο μέρος των πολιτών μιας χώρας.

Βία είναι να έχεις φάει τα χρήματα που προορίζονταν για τη δημιουργία εθνικών οδών και δρόμων, με αποτέλεσμα να σκοτώνονται χιλιάδες άνθρωποι στην άσφαλτο. Βία είναι να οδηγείς ανθρώπους σε αυτοκτονία, επειδή δεν έχουν να πληρώσουν τα χρέη τους (αλήθεια, τους μετράει κανείς;). Βία είναι να αδιαφορείς για τα εξαθλιωμένα πρεζόνια, με αποτέλεσμα αυτά να επιτίθενται άγρια σε ανήμπορους ηλικιωμένους για να βρουν χρήματα να πάρουν τη δόση τους. Γενικά, το θέμα «βία» είναι ένα τεράστιο θέμα και όσοι το προσεγγίζουν με φράσεις όπως «καταδικάζω τη βία» ή «είμαι εναντίον της βίας απ’ όπου κι αν προέρχεται» είναι μάλλον αφελείς και ανιστόρητοι.

Μια από τις πιο βίαιες επιθέσεις των τελευταίων ετών στη χώρα μας ήταν η φράση του Θόδωρου Πάγκαλου «Μαζί τα φάγαμε τα λεφτά». Αφού τα λεφτά τα φάγαμε μαζί, αυτό σημαίνει πως ό,τι βλέπουμε γύρω μας-σπίτια, καταστήματα, αυτοκίνητα, κότερα κλπ- είναι αποτέλεσμα κλοπής και όχι τίμιας εργασίας. Άρα, αφού είναι κλοπιμαία, δεν υπάρχει λόγος να τα σεβαστεί κάποιος – μπορεί να τα κάψει, να τα ανατινάξει και να σκοτώσει τους ιδιοκτήτες τους. Και ποιος «δικαιούται» να το κάνει αυτό, αφού τα «φάγαμε μαζί»; Μα αυτός που δεν έχει τίποτε από όλα αυτά – αυτός που δεν «έφαγε». (Αυτό αφιερωμένο σε όσους αθώους απορούν για το πώς γεννιέται η βία.)

Στη χτεσινή πορεία είδα μέγα πλήθος. Είδα αποφασιστικότητα, απελπισία και μίσος – ταξικό μίσος. Επίσης, είδα αλληλεγγύη ανάμεσα στους διαδηλωτές – οι διαδηλωτές δεν άφηναν τους άλλους διαδηλωτές να πέσουν στα χέρια της Αστυνομίας, αλλά προσπαθούσαν να αποτρέψουν το ξύλο ή τη σύλληψή τους. Η λέξη «χούντα» ακούστηκε από χιλιάδες στόματα – μικρών και μεγάλων. Δεν πρέπει να εκπλήσσει κανέναν – η τεράστια αποχή από τις εκλογές είχε στείλει το μήνυμα.

Οδεύουμε προς την τελική σύγκρουση; Επίκειται ανατροπή; Τι να πω; Το μόνο που ξέρω είναι πως όλα θα παιχτούν στον δρόμο – πάντα έτσι ήταν. Θα τα πούμε στο δρόμο. Με ψυχή βαθιά.